Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) συνεχίζει τον κύκλο αφηγήσεων λαϊκών παραμυθιών, με την παράσταση «Ο χορός των φιδιών», την Παρασκευή 28 Απριλίου (ώρα 19:00) στο Συνεδριακό Κέντρο Τράπεζας Πειραιώς, στη Θεσσαλονίκη. Στην αφήγηση η Ανθή Θάνου. Το μήνα αυτό οι ιστορίες αλλάζουν ύφος. Γίνονται πιο αστείες και τρυφερές και υποδέχονται μερικούς… έρποντες ήρωες. Φίδια που χορεύουν και μεταμορφώνονται σε όμορφα παλικάρια! Φίδια κριτές. Φίδια σοφά. Φιδοπουκαμισάκια που είναι γιατρικά! Αλλά μην τρομάζετε. Είναι παραμύθι ή μήπως είναι η αλήθεια…Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Απαραίτητη η κράτηση θέσεων. Για κρατήσεις μπορείτε να επικοινωνήσετε: Ναντίνα Κυριαζή, τηλ. 2310 385662 (έως την Παρασκευή 28/4 και ώρα 16:00), e-mail: KyriaziK@piraeusbank.gr. Συνεδριακό Κέντρο Τράπεζας Πειραιώς.. Κατούνη 12-14, Θεσσαλονίκη Τ: 2310 385662 | www.piop.gr
Λίγα λόγια για το παραμύθι…
Το λαϊκό παραμύθι είναι το διήγημα, η λογοτεχνική αφήγηση του λαού. Στόχος του είναι η ψυχαγωγία, η διασκέδαση των ακροατών αλλά και η παρηγοριά, η παραμυθία. Στα παλιότερα χρόνια συνήθιζαν οι άνθρωποι, κυρίως των χωριών, τις σκοτεινές και ψυχρές νύχτες του χειμώνα να μαζεύονται και να λένε παραμύθια. Οι χώροι όπου έλεγαν τα παραμύθια ήταν οι μύλοι, τα τσαγκαράδικα, τ’ αλώνια αλλά και στην ακρογιαλιά στις τράτες. Η αφήγηση ξεκινάει από τη σιωπή, από τη γαλήνη από τη διάθεση να μοιραστείς κάτι σπουδαίο.Κάνοντας τη συμφωνία εκ των προτέρων ότι όλα όσα θα ειπωθούν συνέβησαν «μια φορά κι έναν καιρό…» και όλα διαδραματίζονται σε μια θαμπή ατμόσφαιρα χωρίς σαφή χώρο, χρόνο, πρόσωπα.Έτσι κι αλλιώς τα παραμύθια είναι άχρονα. Ξεκινάει η αφήγηση με φράσεις χαρακτηριστικές όπως «κόκκινη κλωστή δεμένη …» ή « θα σας πω ένα παραμύθι το κουκί και το ρεβίθι» όπου σηματοδοτείται και η αρχή του ταξιδιού στο χώρο της φαντασίας. Εκεί που όλοι χωρούν, πλούσιοι και φτωχοί, άσχημοι και όμορφοι, εκεί που όλα μπορούν να συμβούν και δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον πραγματικό και υπερφυσικό κόσμο και ο αγώνας ενάντια στις δοκιμασίες δικαιώνεται και αναδεικνύεται ο νικητής. Τα παιδιά είναι στο πλευρό του ήρωα που παλεύει, συμπάσχουν μαζί του, ταυτίζονται και υπερνικούν και τους δικούς τους δράκους-φόβους, τις αγωνίες τους. Προετοιμάζεται έτσι το παιδί για την πραγματική ζωή και οδηγείται σ’ ένα ψηλότερο σκαλί ωριμότητας, συνείδησης, αυτονομίας.
Η αφήγηση των παραμυθιών ανοίγει ένα παράθυρο στη φαντασία και στη δημιουργικότητα. Πλάθουμε τις εικόνες του παραμυθιού που είναι τόσες όσοι και οι ακροατές. Ο καθένας τη δική του αυτή που του ταιριάζει. Έχοντας τις εικόνες του παραμυθιού το παιδί στο νου του, μπορεί να ξαναπεί την ιστορία, να γράψει το παραμύθι. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί η αφήγηση ως ένα προγεφύρωμα για το πέρασμα από τον προφορικό στο γραπτό λόγο. Οι άνθρωποι που έλεγαν τις ιστορίες ήταν ιδιαίτερα προικισμένοι, ζωντάνευαν με κινήσεις εκφραστικές το παραμύθι, έκαναν προσωπικά σχόλια, προσάρμοζαν στις ανάγκες του κοινού τα παραμύθια επιμηκύνοντας ή κόβοντας επεισόδια. Αυτοί οι επιδέξιοι αφηγητές λέγονταν παραμυθάδες. Κ αρχή του παραμυθιού καλωσόρισε η αφεντιά σας…