Από την αρχή του νέου χρόνου μια λέξη βγαίνει καθημερινά από τα χείλη των στελεχών της κυβέρνησης, περνάει σε αυτά των δημοσιογράφων (ειδικά της κρατικής ενημέρωσης που το έκαναν σημαία) και φτάνει στα αυτιά των πολιτών: ΑΝΑΠΤΥΞΗ.. Έρχεται η ΑΝΑΠΤΥΞΗ.. Πρωθυπουργός και υπουργοί, όπου βρεθούν και όπου σταθούν αυτό λένε.. Σε αντίθεση με τους αριθμούς που είναι αμείλικτοι και μιλάνε για συρρίκνωση της οικονομίας, της εργασίας, των επιχειρήσεων ενώ το Γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής μιλάει για ακόμη χειρότερες μέρες αν δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση..
Τελικά ποιος και πότε μας λέει αλήθεια; Ποιους και τι να πιστέψουμε; Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι ένας Πρωθυπουργός που θα έσκιζε τα μνημόνια όταν μιλάει για ανάπτυξη;
Την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα εισήλθε σε μία κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της, καθώς οι οικονομικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών την έχουν οδηγήσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η χρεοκοπία, ωστόσο, είναι δυνατόν να αποτραπεί και η Ελλάδα να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης, με την προϋπόθεση ότι θα νομοθετηθούν και θα εφαρμοστούν με συνέπεια σημαντικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Για την επιτυχία αυτών των μεταρρυθμίσεων,σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η κοινωνική συναίνεση. Χρειάζεται γενική ομοφωνία αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους απαιτούνται μεταρρυθμίσεις καθώς και με τις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να εφαρμοστούν. Η συναίνεση όμως απουσιάζει από την παρούσα πολιτική σκηνή. Ορισμένοι αντιτίθενται στις μεταρρυθμίσεις στις οποίες έχει συμφωνήσει η Ελλάδα με τους δανειστές της, αναφέροντας ότι είναι άστοχες ή ότι σηματοδοτούν απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Κάποιοι άλλοι υπεραμύνονται των μεταρρυθμίσεων, υποστηρίζοντας, ωστόσο, ότι αποτελούν το τίμημα που πρέπει καταβληθεί για την αποφυγή της πτώχευσης, υπονοώντας έτσι ότι θα υποστήριζαν κάθε μεταρρύθμιση που θα απαιτούνταν από τους δανειστές της Ελλάδας.
Ακόμη και αν το χρέος της Ελλάδας εξαφανιζόταν ως δια μαγείας, οι ίδιες μεταρρυθμίσεις θα απαιτούνταν. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε και πάλι σύντομα νέο πρόβλημα χρέους. Το φαινόμενο της κρίσης είναι γνωστό σε όλους, ανεξάρτητα από το πόσο επηρεάζει την ζωή του καθενός, και τα τελευταία χρόνια έχει φτάσει σε απελπιστική κατάσταση. Το έλλειμμα και το χρέος των ελληνικών δημοσιονομικών αυξάνεται και προβλέπεται να φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα.
Η αύξηση της ανεργίας, η οποία έχει φτάσει σε διψήφιο αριθμό ενώ ανάμεσα στους νέους το ποσοστό των ανέργων ξεπερνά το 25%, η άθλια διαχείριση των οικονομικών της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής και του ασφαλιστικού αλλά και η παγκόσμια οικονομική κρίση αλλάζουν καθημερινά το τοπίο στην αντιμετώπιση του φαινομένου.
Σε αυτή τη δυσμενή για την χώρα συγκυρία, η ελληνική κυβέρνηση, εξαντλώντας και αξιοποιώντας όλες τις διαθέσιμες επιλογές και βαθμούς ελευθερίας, πρέπει να αναλάβει κάποιες διορθωτικές πρωτοβουλίες με στόχο την ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας, την εγγύηση των καταθέσεων των αποταμιευτών, την προστασία των δανειοληπτών, τη στήριξη των επιχειρήσεων με τη χρηματοδοτική εγγύησή τους, την ενίσχυση κλάδων και τομέων όπως είναι ο αγροτικός και οι κλάδοι του τουρισμού και φυσικά με μείωση των φορολογικών συντελεστών για να πάρει όλη η οικονομία μαζί μία ανάσα..
Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση του δεν έχουν πολλές επιλογές. Έφτασε η ύστατη στιγμή για επίδειξη υπευθυνότητας και συνέπειας, διορατικότητας και ρεαλισμού στη λήψη των αποφάσεων με στόχο την οικονομική αποτελεσματικότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αν αυτά μπορεί να τα κάνει τότε θα στείλει και ένα ηχηρό μήνυμα κατά της εκλογολογίας.. Διαφορετικά…